De kerk van Denderbelle was een van de laatste kerken in onze Mariaparochie die nog knielstoelen had. Ze stammen uit een tijd waarin de lichaamshoudingen tijdens de liturgie een belangrijke rol speelden en het knielen een grotere plaats innam dan het zitten. Zitten was toen enkel voorbehouden aan het luisteren naar de lezingen en de homilie. Voor bijna alle andere momenten volgde men de eucharistie geknield.
Het mag gezegd worden dat we in Vlaanderen volgens het huidige missaal eigenlijk nog te veel zitten. Dat merk je niet alleen wanneer je in het buitenland een viering bijwoont. Wie de richtlijnen van het huidige altaarmissaal kent, weet dat er eigenlijk weinig veranderd is aan de liturgische houdingen: een gelovige staat of knielt tijdens het grootste deel van de eucharistie en zit enkel neer tijdens de lezingen (met uitzondering van het evangelie) en de homilie.
In Beveren-Waas werden de stoelen uit de kerk verwijderd en kregen ze een nieuwe bestemming in de Sint-Martinuskerk van Denderbelle (Mariaparochie in Buggenhout-Lebbeke) en in de Sint-Amanduskerk van Nederhasselt (Corneliusparochie Ninove)
Dankzij de gemeentediensten, die instonden voor het transport, en de vele helpende handen in Beveren en Belle kon alles op één voormiddag worden overgebracht en geplaatst in onze kerk. Al onze oude kerkstoelen werden op de voorafgaande zaterdagvoormiddag overgebracht naar de kerk in de Minnestraat, door oud-leiding van de jongensjeugdbeweging van de Minnestraat.
