JONGE HEILIGEN
Paus Leo XIV heeft op zondag 7 september de heiligverklaringen uit gesproken van Carlo Acutis en Pier Giorgio Frassati.
Door omstandigheden moest ik een korte trip naar Rome maken en belandde daarmee midden het Jubileum van de Jeugd die van 28 juli tot 3 augustus in Rome bruisend aanwezig waren met muzikale optredens, gebedswaken en speciale evenementen voor jonge pelgrims van over de hele wereld.
Na een bezoek aan het gekende atelier van Gammarelli, de kleermaker van liturgische kledij en officiele leveranciers voor de paus, bracht ik een bezoek aan de nabije basiliek Santa Maria sopra Minerva . Het gonsde er van jonge mensen en vooraan op de trede stond er ook een kist. Ik dacht aan een wake voor een overledene, maar had helemaal niet door dat het de aanwezigheid was van het onaangetast lichaam van Pier Giorgio Frassati.
In de nabijheid had de kerk van San Marcello al Corso een eerste klas relikwie van Acutis’ hart beschikbaar voor verering. Acutis staat bekend om zijn devotie aan de Eucharistie en zijn pogingen om Eucharistische wonderen te catalogiseren.
Acutis zou reeds eerder heilig zijn verklaard, maar het overlijden van paus Franciscus zorgde voor een nieuwe datum. De datum werd 7 september, de vooravond van het feest van Maria Geboorte. Dat Acutis en Frassati samen heiligverklaard worden is goed te begrijpen; hoewel ze in verschillende tijdperken leefden en een andere achtergrond hadden, zijn ze toch beide voorbeeldfiguren voor jonge katholieken wereldwijd.
Pier Girogio, beschermheilige van bergsporters, atleten en broederschappen
Voor Pier Giorgio Frassati werd heiligheid zichtbaar in vriendschap, sociale betrokkenheid en een passie voor de bergen - een voorbeeld dat nog steeds inspireert voor iedereen die geloof, vreugde en actie wil combineren. Carlo Acutis wordt de beschermheilige van katholieke jongeren en internetgebruikers (gevierd op 12 oktober), terwijl Pier Giorgio Frassati de beschermheilige wordt van bergsporters, atleten en broederschappen (gevierd op 4 juli).
Pier Giorgio Frassati (1904–1925) werd geboren in een gegoede familie in Turijn. Zijn vader richtte de bekende Italiaanse krant La Stampa op en was enkele jaren ambassadeur in Berlijn (1918–1922). Zijn moeder was schilderes en introduceerde hem in de bergen. Na privéonderwijs ging hij naar een jezuïetencollege. Aanvankelijk overwoog hij priester te worden, maar door familietegenstand koos hij voor een studie aan de mijnbouwschool van Turijn. Al op jonge leeftijd wijdde hij zich aan armen en kansarmen, en zijn studie bood hem contact met arbeiders.
In 1918 trad hij toe tot de conferenties van Sint-Vincentius van Paul om de behoeftigen te helpen met giften en bezoeken. Politiek actief, verdedigde hij de waarden van het christelijkdemocratische gedachtegoed en nam hij deel aan het eerste congres van de Italiaanse Katholieke Jeugd in Rome. Toen hij werd gearresteerd, wilden de politie hem vrijlaten vanwege zijn vader als ambassadeur, maar hij weigerde zonder zijn vrienden vrijgelaten te worden.
Tijdens een bezoek aan Berlijn in 1921 verklaarde hij: "Ik wil op alle mogelijke manieren de mensen in mijn land helpen, en dat kan ik beter als leek dan als priester, omdat priesters bij ons anders dan in Duitsland – geen contact met het volk hebben. Een mijnbouwkundig ingenieur kan, door het juiste voorbeeld te geven, meer bereiken."
Pier Giorgio Frassati
“Zolang mijn geloof mij de kracht geeft, zal ik altijd gelukkig zijn: droefheid moet worden verbannen uit harten die door geloof worden gedragen.”
Compagnie des Types Louches
Op 28 mei 1922 trad hij toe tot de dominicaanse broederschappen en deed in 1923 zijn eeuwige professie onder de naam broeder Jérôme. Dat jaar stond ook in het teken van zijn verzet tegen het fascisme en het verzet van zijn ouders tegen zijn huwelijk met zijn grote liefde, Laura Hidalgo. Het jaar daarop richtte Pier Giorgio samen met enkele vrienden uit de gegoede burgerij de Compagnie des Types Louches op: studenten, grapjassen en bergliefhebbers die elkaar spiritueel steunden, volgens hun motto: “Wij mogen niet simpelweg voortleven; wij moeten echt leven.” Na afstand te hebben genomen van de politiek, wijdde hij zich volledig aan de armen.
Polio
Pier Giorgio overleed op 4 juli 1925 aan polio, opgelopen tijdens zijn bezoeken aan de armen. Bij zijn begrafenis realiseerde zijn familie zich pas hoe omvangrijk zijn werk was, toen duizenden mensen naar de kerk trokken. In 1981 werd zijn lichaam bij de opgraving intact aangetroffen. Pier Giorgio werd in 1987 eerbiedwaardig verklaard en in 1990 zaligverklaard. Tijdens de Wereldjongerendagen van 2000 in Rome kreeg hij opnieuw grote aandacht, en ter gelegenheid van zijn heiligverklaring werd zijn lichaam voor het eerst buiten Turijn tentoongesteld, in de Basiliek Santa Maria sopra Minerva in Rome.
Honderd jaar na zijn dood spreekt broeder Pier Giorgio Frassati nog steeds tot de harten door de kracht van zijn inzet. Zijn heiligverklaring viert niet alleen een genereuze jongeman, maar herinnert eraan dat heiligheid overal kan worden geleefd op bergtoppen, in sportieve inspanning, binnen vriendschappen, passies en persoonlijke strijd.
- deze tekst werd gepubliceerd in de nieuwsbrief van de Mariaparochie nr. 35 - 23.08.2025 -
Het Leven van de ‘Millennialheilige’
Carlo Acutis was een Italiaanse, katholieke jongen die bekend werd vanwege zijn diepe liefde voor de Eucharistie en zijn inzet voor anderen. Geboren op 3 mei 1991 en overleden op 12 oktober 2006 op slechts 15-jarige leeftijd aan acute leukemie, liet hij een onuitwisbare indruk achter. Carlo Acutis werd op 10 oktober 2020 zalig verklaard. Hij staat bekend onder bijnamen zoals de ‘millennialheilige’, ‘computerheilige’‘, patroonheilige van de (computer)nerds’, de ‘heilige met sneakers’ en ‘patroonheilige voor jongeren’. Officiële patronages zijn nog niet toegekend.
Het Leven van Carlo Acutis
Ondanks zijn diepe geloof was Carlo een gewone tiener met alledaagse hobby’s. Hij hield van voetbal – zijn favoriete club was AC Milan – en speelde graag videogames zoals Pokémon en Halo. Hij was dol op dieren en had meerdere huisdieren, waaronder vier honden, twee katten en goudvissen. Carlo werd geboren in Londen, Engeland, maar groeide op in Milaan, Italië. Hij was enig kind in een relatief rijk gezin dat cultureel katholiek was en hooguit twee keer per jaar naar de kerk ging. Toch zorgde deze beperkte geloofsopvoeding ervoor dat Carlo uitgroeide tot een grote heilige.
Vanaf jonge leeftijd wilde Carlo al met zijn moeder geen kerk voorbij lopen zonder naar binnen te gaan en Jezus in het Allerheiligst Sacrament te begroeten. Op 18 mei 1991 werd hij gedoopt in Londen. Op 7-jarige leeftijd (16 juni 1998) ontving hij zijn Eerste Heilige Communie en begon dagelijks de Heilige Mis bij te wonen, een traditie die hij tot zijn dood volhield. Carlo ontving zijn Heilig Vormsel op 24 mei 2003. Vanaf jonge leeftijd had Carlo een bijzondere relatie met de Eucharistie. Zijn bekendste uitspraak is: “De Eucharistie is mijn snelweg naar de hemel.” Voor hem was de aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie cruciaal.
Een Digitale Missionaris en Moderne Heilige
Carlo’s geloof uitte zich niet alleen in gebed en het bijwonen van de Mis, maar ook in naastenliefde. Hij hielp daklozen en verdedigde kinderen die gepest werden. Een bijzonder voorbeeld hiervan is hoe hij tijdens een storm zonder schoenen thuiskwam, omdat hij ze had weggegeven aan een dakloze. Hij gaf vaak niet alleen uit overvloed, maar ook als hem dat zelf daadwerkelijk wat kostte. Door zijn geloof zo handen en voeten te geven, werden zijn ouders geraakt en zijn uiteindelijk ook praktiserend katholiek geworden.
Zijn missie beperkte zich niet tot de fysieke wereld. Carlo werd een digitale missionaris door websites te maken over Eucharistische wonderen, Mariaverschijningen, hemel, hel en vagevuur en engelen en demonen. Zijn website over Eucharistische wonderen werd wereldwijd bekend en is eenbelangrijk hulpmiddel voor geloofsonderricht.
Bij Carlo ging het niet primair om de wonderen, maar om de Eucharistie zelf als middel om een relatie met Jezus op te bouwen. Zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk zegt: “De Eucharistie is de oorsprong en het hoogtepunt van heel het christelijk leven. De overige Sacramenten, evenals alle kerkelijke ambten en apostolaatwerken, hangen samen met de Heilige Eucharistie en zijn erop gericht. Want in de heilige Eucharistie ligt heel het geestelijk goed van de Kerk, namelijk Christus zelf, ons paaslam.”
Een Voorbeeld van Geloof en Liefde
Voor Carlo was elk mens uniek en geliefd door God als Zijn zoon of dochter. Hij benadrukte het belang van deze uniciteit, vooral in een tijd waarin jongeren zich vaak vergelijken met influencers, streven naar likes en worstelen met onzekerheden. Carlo zei hierover: “Iedereen wordt als uniek persoon geboren, maar velen sterven als een fotokopie.” Vanuit zijn eigen relatie met Jezus gaf Carlo anderen unieke aandacht en liefde, of dit nu materiële hulp betekende, een goed gesprek of simpelweg het bieden van een luisterend oor. De Eucharistie vormde hiervoor altijd zijn inspiratiebron.
Een paar maanden voordat Carlo Acutis stierf, voorspelde hij zijn eigen dood. Dit was toen hij nog niet ziek was. Dit heeft hij glimlachend op een video opgenomen en werd na zijn dood ontdekt op Carlo’s laptop door zijn moeder. Op 10 oktober 2006 ontving Carlo het sacrament van de ziekenzalving. Twee dagen daarna, op 12 oktober 2006, stierf Carlo Acutis op 15-jarige leeftijd aan acute leukemie. Zijn lijden droeg hij op aan de Heer, voor de paus en voor de Kerk.
Op zijn begrafenis kwamen, voor zijn ouders onverwachts, enorm veel mensen. In het bijzonder veel dakloze mensen waar zijn ouders geen idee van hadden wie het waren. Op 7 september werd Carlo Acutis heilig verklaard door Paus Leo XIV.
Zaligverklaring en Heiligverklaring
Op 10 oktober 2020 werd Carlo Acutis zalig verklaard door paus Franciscus in de Basilica Papale di San Francesco in Assisi. Zijn lichaam ligt opgebaard in het Santuario della Spogliazione in de Chiesa di Santa Maria Maggiore in Assisi.
Zijn moeder, Antonia Salzano, had na zijn overlijden een droom waarin de heilige Franciscus van Assisi tegen haar zei: “Je zoon bezet nu een van de hoogste plaatsen in de hemel.” Later droomde ze van haar zoon Carlo. Hij zei tegen haar: “Mam, ik word zalig verklaard en even later zal ik heilig verklaard worden.” Ook vertelde Carlo in die droom dat zijn moeder en vader nog een tweeling zouden ontvangen. Enkele jaren later werd een tweeling geboren, Carlo’s jongere broer en zus.
Vanwege zijn eenvoud, zorg voor de daklozen, het zijn van een dierenvriend en de liefde voor de Eucharistie wordt Carlo vaak vergeleken met de heilige Franciscus van Assisi. Beiden hadden een diepe spirituele band met Jezus en leefden ondanks hun rijke achtergrond in eenvoud en nederigheid.
- deze tekst werd gepubliceerd in de nieuwsbrief van de Mariaparochie nr. 36 - 30.08.2025 -
