We hebben een nieuwe paus

Robert Francis Prevost is de nieuwe bisschop van Rome. Hij is de eerste paus uit de Verenigde Staten van Amerika en lid van de Augustijnenorde. Bijna 70 jaar oud, koos hij de naam Leo XIV. Hij diende als prefect van het dicasterie voor bisschoppen en als voorzitter van de Pauselijke Commissie voor Latijns-Amerika. Hij werd vandaag, donderdag 8 mei, om 18:07 uur tot paus gekozen. Hij is de 267e paus in de geschiedenis.

Witte rook kondigde aan de wereld aan dat 133 kardinaal-kiezers die zich verzamelden in het conclaaf in de Sixtijnse kapel de opvolger van Petrus hadden gekozen. Het enthousiasme brak uit op het Sint-Pietersplein waar massa's mensen al verzameld waren, met vlaggen uit verschillende landen die de omhelzing van Bernini's colonnade kleurden, terwijl applaus en vreugdekreten van duizenden mensen klonken.
Om 19:12 uur verscheen de kardinaal Protodiaken, Dominique Mamberti. op de Centrale Loggia van de Vaticaanse Basiliek en kondigde aan: "Habemus Papam", gevolgd door de naam van de nieuwe paus. Een paar minuten later, om 19:23 uur, verscheen Leo XIV, zichtbaar ontroerd.

In zijn eerste begroeting als paus richtte de bisschop van Rome zijn aandacht op zijn voorganger, Franciscus, en herinnerde hij zich zijn uitnodiging om bruggen te bouwen met dialoog en ontmoeting. Hij sprak toen over verzoening en samen wandelen als een verenigde kerk, altijd in vrede en gerechtigheid, en altijd proberend om onbevreesd te werken als mannen en vrouwen die trouw zijn aan Jezus Christus, het evangelie verkondigen, om missionarissen te zijn. Ten slotte gaf de paus voor het eerst de "Urbi et Orbi" zegen in zijn pontificaat als de nieuwe opvolger van Petrus.

De eerste homilie van Paus Leo XIV is het lezen meer dan waard! Om twee redenen: 1) hij beseft maar al te goed hoe "tegenstroom" het vandaag is om te geloven en geeft daarbij ook aan dat Jezus alleen maar als superheld zien ook een stuk meegaan met de stroom is. 2) hij spreekt over allen die autoriteit uitoefenen in de Kerk: ze moeten zichzelf klein maken om Christus groot te maken en in beeld te brengen. Het gaat om zijn reddende Liefde uiteindelijk. “Ook vandaag de dag zijn er nog steeds veel situaties waarin het christelijk geloof als absurd wordt beschouwd en als iets dat alleen bedoeld is voor zwakke en onintelligente mensen. Omgevingen waarin andere zekerheden de voorkeur hebben, zoals technologie, geld, succes, macht of plezier. Het zijn situaties waarin het niet gemakkelijk is het Evangelie te verkondigen en te getuigen van de waarheid ervan. Het zijn situaties waarin gelovigen worden bespot, tegengewerkt, veracht of op zijn best worden getolereerd en beklaagd. En juist daarom zijn dit de plekken waar ons zendingswerk zo hard nodig is. Een gebrek aan geloof gaat vaak op tragische wijze gepaard met het verlies van de zin van het leven, het verwaarlozen van barmhartigheid, afschuwelijke schendingen van de menselijke waardigheid, een crisis in het gezin en nog veel meer wonden die onze samenleving treffen. Ook vandaag de dag zijn er veel situaties waarin Jezus, hoewel gewaardeerd als mens, gereduceerd wordt tot een soort charismatische leider of superman. Dit geldt niet alleen voor ongelovigen, maar ook voor veel gedoopte christenen, die op dit niveau in een staat van praktisch atheïsme terechtkomen. (...)

Zijn woorden hebben meer in het algemeen betrekking op een onmisbare verplichting voor allen in de Kerk die een bediening van gezag uitoefenen. Het betekent opzijgaan, zodat Christus kan blijven, jezelf klein maken, zodat Hij gekend en verheerlijkt kan worden (vgl. Joh. 3,30), jezelf tot het uiterste inzetten, zodat iedereen de kans krijgt Hem te kennen en lief te hebben.”